GOK-blog #5 - "Ze trekt een zwart slofje aan, waar belletjes op zitten"

door Daniël Hermán Mostert, 1ste bas Groot Omroepkoor

Het einde van de Koorbiënnale nadert, en dus de twee concerten met het Groot Omroepkoor ook. Vandaag moesten nog de laatste muzikale en choreografische puntjes op de 'i' gezet worden, wat toch nog een heel aantal herhalingen van fragmenten opleverde. En dit stelde het concentratievermogen van ons als koorleden ook wel op de proef; dit was algemeen voelbaar. Het waren leuke, maar ook wel inspannende dagen, waarop veel koorleden ook dagelijks meer reistijd hadden dan normaal.

Maar - gelukkig! maakte de doorloop aan het einde van de avond veel goed. Voor het eerst was er dan een complete doorloop, met alles erop en eraan. Ook het gedeelte waarin vader en dochter Kopatchinsky/Kopatchinskaya samen speelden werd helemaal gedaan. En daar vliegen de vonken er flink vanaf! Weliswaar na een wat langer durend gedeelte, waarin de violiste en de cymbalomspeler elkaar als het ware muzikaal zoeken, elkaar roepen en elkaar antwoorden - zo lijkt het wel. Patricia trekt tijdens het vioolspelen, zingen, schreeuwen op een gegeven moment zelfs een zwart slofje aan, waar belletjes op zitten. Hiermee stampt ze dan ritmisch en met een ongelooflijke energie op de grond...

Heel bijzonder, om de spanningsboog van O Whispering Suns zo van A tot Z te beleven en ook de functie van de koordelen in perspectief te horen en zien... Al zou ik het ook graag zittend in de zaal, als toehoorder/toeschouwer mee willen maken.
Zaterdag dus de 'geboorte' van het stuk, om bij de terminologie van Vanessa Lann te blijven!


> wees erbij, bestel kaarten via www.koorbiennale.nl!

> GOK-blog #4
> GOK-blog #3
> GOK-blog #2
> GOK-blog #1