door Jascha Albracht, cellist Metropole Orkest
Terwijl de afterparty in de bar van het hotel pas net een beetje op stoom begint te komen, is uw reporter reeds vroegtijdig afgenokt om toch nog een stukje te schrijven. Nu de sfeer van een kolkend Barbican nog nazindert in mijn hoofd, probeer ik te bevatten dat nu het seizoen voorbij is. Een fantastisch seizoen; Henk Schepers refereerde er ’s middags in een korte speech aan: “Under pressure things become fluent..” Het orkest heeft een voortreffelijke serie concerten neergezet vanaf het moment dat de berichten omtrent structurele steun van (onder andere) de regering steeds verder afbrokkelden. Om dan zo succesvol en hoogstaand het seizoen te beëindigen in een stijf uitverkochte Barbican Hall voelt als een morele genoegdoening. Het publiek is razend enthousiast.
Na afloop begeef ik me naar boven waar een DJ het publiek vermaakt met ronkende afterbeats. Ik loop niemand minder dan Jonathan Jeremiah tegen het lijf, onze North Sea Jazz star. Hij is dolenthousiast over het optreden. Felix Buxton kijkt ook zeer blij en de solisten incasseren vele complimenten. Mister ‘gateau au chocolat’ heeft wederom met zijn idiote gouden “Bigfoot” uitdossing voor totale gekte gezorgd. Herman poseert trots met ‘zijn’ danseres, of is het andersom? Ze vormden ook deze avond een geweldige stijlvolle eenheid. Ik mag ook niet vergeten te noemen: Joke Schonewille, met briljante harpsoli. En wat te denken van Sjoerd Dijkhuizen, die Leo Jansen met verve vervangt deze tour. Hij is buitengewoon op dreef in zijn solo in het afsluitende Sambanummer. Een andere invaller speelt al even fantastisch: drummer Chris Strik. Het publiek is ook danig onder de indruk van een crazy clavecimbel-solo van Hans Vroomans. Totally wicked! Ik vergeet bijna nog te vermelden dat er ook een koor prachtig heeft staan zingen twee dagen. Alleen die zwarte balkjes voor hun ogen, die vat ik nog steeds niet helemaal. Ongetwijfeld een Basement Jaxx ideetje.
De absolute ster van deze tour is toch waarschijnlijk wel Jules Buckley. Dit alles is dankzij hem tot stand gekomen. Daarmee komt hij wat mij betreft definitief op 2-1 (scheelt mij ook weer een hoop gedoe ;-) Hulde! Nu moet ie dit wel nog effe lezen natuurlijk. We gaan Jules missen in het najaar, dan heeft ie een paar maanden klussen elders op de wereld dan in onze MCO 3 basement... Nu maar eens mijn bed opzoeken, morgen wacht nog een slordige elf-en-een-half uur durende terugreis...
> METRO-blog # 5 (deel 1) > METRO-blog #4 (deel 2) > METRO-blog #4 (deel 1)
> METRO-blog #3 > METRO-blog #2 > METRO-blog #1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten