METRO-blog #4 (deel 2): "Het Metropole in topvorm kan alles en is steengoed!"

door Jascha Albracht, cellist Metropole Orkest

Terug op mijn hotelkamer, na een werkelijk waanzinnig concert. Fan-tas-tisch!! Het publiek ging helemaal uit zijn dak en het orkest heeft zich in al zijn veelzijdigheid met absolute topkwaliteit laten horen. Het Metropole in topvorm kan alles en is steengoed! Heerlijk om deel van uit te maken. Hulde aan onze voortreffelijke dirigent Jules Buckley. Hij bespeelt moeiteloos het publiek, dirigeert onberispelijk en staat zelf ook nog te genieten. Dat doen weinigen hem na. Omdat de sound check onder grote tijdsdruk verloopt heeft Jules geen tijd om zich nog druk te maken over zijn door mij benoemde symbolische 1-0 achterstand op Felix (die overigens als een ADHD'er over het podium heen en weer springt en aan de lopende band met laatste aanwijzingen strooit..) Vandaag ontspring ik de dans ;-)

We lopen behoorlijk uit, maar het orkest stelt zich ongelofelijk flexibel op. Tijd om te dineren is er niet meer, maar niemand die er moeilijk over doet. Voor vier orkestleden is het zelfs helemaal geen enkel bezwaar, zij blijken gisteravond zowaar op een van de beste plekken in Londen te hebben gedineerd. Jan Bastiani vertelt me doodleuk dat hij met Jelle, Henk en Jan Hollander in het restaurant van zijn favoriete chef, Heston Blumenthal is geweest, een van de drie beste chefs ter wereld. Hoe heeft ie dat nou weer geregeld??? Nou gewoon, effe bellen. Ik sta perplex. Jan heeft vanuit de bus op het juiste moment het restaurant (Dinner by Heston) nabij Hyde Park gebeld en het voor elkaar gekregen om een tafel te reserveren toen er zich net op dat moment een afzegging voordeed. Tactisch!! Overbodig te vragen of het gezelschap goed gedineerd heeft... Zie bijgevoegde foto van het hoofdgerecht Spiced Pigeon (c.1780), Ale and artichokes (als ik me niet vergis althans)

Bij de laatste repetitie in Hilversum gingen we trouwens ook al ruim langer door dan op het schema stond; het was geen probleem. Ik ben trots op mijn orkest, een grootse opstelling na zo’n zwaar seizoen, zowel fysiek als emotioneel. Tijdens de soundcheck blijkt dat er een interessant puikje artiesten van zeer divers pluimage is opgetrommeld om de muziek zowel vocaal als dansant te versterken. De meest in het oog springende figuur is toch wel een enorm robuuste (lees: gezette) zanger die onder de hilarische titel ‘Gateau au chocolat’ door het (artiesten)leven gaat. Hij draagt tijdens het concert de meest belachelijke kostuums die ik ooit gezien heb: een monsterlijk grote roze tutu, dan een nauwsluitend geel glitterpak uit een stuk, en later een potsierlijke outfit in de kleuren van de Union Jack. En dat met een geschat gewicht van ruim 150 kilo, help! Ik laat graag aan uw verbeelding over hoe dat eruit gezien heeft.

Verder spot ik een klassieke balletdanseres, die het bal opent met Mozart’s tea party. Ah, dat werkt in ons voordeel! Het blijkt dat ze ook zal dansen tijdens de solo van violist Herman van Haaren. Voor aanvang van het concert zegt Herman een beetje sceptisch tegen me dat Felix Buxton hem heeft bevolen dat hij eigenlijk niet zo veel mag doen, het wordt maar een solootje van driekwart minuut. Het tegendeel is waar: Herman tovert minutenlang een even verbluffende als briljante improvisatie uit zijn instrument; helemaal waanzinnig!!! Hij lijkt me in ieder geval zéér geïnspireerd. Hetzelfde geldt voor Bastiaan, die het bal mag openen, na een korte aftrap. Hij is op zijn beurt gekoppeld aan een soort jonge danser die gezien de vele vertoonde salto’s ook zo acrobaat had kunnen worden. Het stuwt mijn aanvoerder naar grote hoogten, ook letterlijk trouwens. Het klankenpalet van de cello wordt met verve benut!

Door het hele concert heen brengen diverse orkestleden ongelofelijke solo’s ten gehore. Ik noem wat willekeurige momenten: Marc Scholten laat het publiek duizelen in Balkanstijl en Jasper Soffers swingt het dak eraf in de afsluitende samba. Het publiek is na afloop door het dolle heen, hoe kan het ook anders. Op de afterparty heerst een uitgelaten sfeer. De meesten zijn er nu al van overtuigd dat dit een hoogtepunt in de Metropole geschiedenis is.

Deze keer nu dan toch maar proberen om een beetje uit te slapen morgen...

> METRO-blog #4 (deel 1) > METRO-blog #3 > METRO-blog #2 > METRO-blog #1