METRO-blog #2-5: "Een zeer vriendelijke man en goede artiest, Alain Clark"

De Week van het Metropole is een jaarlijks terugkerend evenement waarbij op een aantal achtereenvolgende dagen (inter-)nationale topartiesten samen met het Metropole Orkest een unieke samenwerking aangaan en een orkestrale uitvoering verzorgen van hun beste repertoire. In de eerste twee edities vonden uitverkochte optredens plaats van onder meer Trijntje Oosterhuis, Ed Kowalczyk (USA) en Tori Amos (USA). Dit jaar treden Paul de Leeuw (6 oktober) en Alain Clark (8 oktober) op met het Metropole Orkest in de Heineken Music Hall in Amsterdam.

blogger: Marianne van den Heuvel (2e viool)

RUSTIG EN INTENS TEGELIJKERTIJD

"Alsof je een tekening hebt gemaakt die door een goede schilder wordt ingevuld en daardoor in een museum komt te hangen."
Dat waren de openingswoorden van Alain Clark na zijn eerste nummer in het kader van Week van het Metropole Orkest in de HMH Amsterdam. Wat hij het orkest al tijdens de repetities vertelde, stak hij in een nog mooier jasje naar zijn publiek.
Veel artiesten die gewend zijn met hun band te werken zijn zwaar onder de indruk van het orkest. Zwaar onder de indruk van hoe hun muziek ook kan klinken. Dat is de kracht van een orkest als het Metropole Orkest, mede door gebruik te kunnen maken van goede arrangeurs.

Alain droeg een moderne afzakbroek met een naar het leek een strak gesneden jasje met duidelijk aanwezige schoudervullingen. Dit jasje bleek echter een trui te zijn. Hierboven droeg hij zijn herkenbare muts.
Heel relaxt stond hij erbij en dat was ook de gehele sfeer van het concert. In de studio tijdens de repetities vroeg ik mij af hoe hij het zou doen op het podium, nou zou dus! Hij stond daar gewoon zichzelf te zijn. Hier en daar een praatje, wat uitleg over een liedje en wat uitleg over de formatie van zijn huidige band.
De zaal was prettig gevuld met veel jonge mensen, veel meisjes ook. Halverwege het concert zei hij nog eens dat hij zich heel rustig voelde, maar tegelijk heel krachtig door zo’n geweldig orkest achter zich te hebben.
Ik vond het een bijzondere sfeer. Rustig en intens tegelijkertijd zonder opzwepend te zijn. Veel rustige liedjes met mooie teksten en hier en daar een sneller nummer ertussen.
Prachtige solo’s ook door Paul van der Feen, Leo Jansen en Mark Scholten uit de sax-sectie, Peter Tiehuis op gitaar, Bart van Lier op trombone, Ruud Breuls op trompet en Hans Vroomans op de toetsen. Echte geweldenaren deze collegae van me.
Toppunt van de avond was het nummer Father en friend dat Alain zong met zijn vader. De zaal ging uit zijn dak en de emotie kwam los. Een zeer vriendelijke man en goede artiest, Alain Clark.

> METRO-blog #2-4 - "Dit programma kan het hele jaar worden uitgezonden"
> METRO-blog #2-3: "Wij hebben gehoord dat de fans een verrassing te wachten staat..."
> METRO-blog #2-2 - "Tante, moet u spelen met Alain Clark?"
> METRO-blog #2-1 - Repeteren met Paul de Leeuw