De Radio Kamer Filharmonie gaf op vrijdag 11 november 2011 een concert in het Muziekgebouw aan 't IJ met louter hedendaagse werken, van György Ligeti's Melodien tot Heinz K. Grubers Zeitfluren. Een van de hoogtepunten was verder het ontroerende Catcerto van Mindaugas Piecaitis, met zijn eigen kat achter de piano. De musici van de RKF deden verslag. (> meer informatie over het concert)
door Marjolijn Oonk, 2e viool
Wat ligt het Muziekgebouw aan ’t IJ er weer prachtig bij in de late novemberzon. We repeteren nog flink twee uur in de concertzaal. Het dak wordt omhoog getild met kreunende geluiden: om de akoestiek te verbeteren; maar alle nootjes beginnen te zwemmen volgens de geluidstechniek, dus het dak kreunt weer naar beneden. Na een pauze om te eten, te drinken, je om te kleden (“is dit jasje te gekreukt? Ja, trek toch maar aan”) en je geestelijk en instrumentaal voor te bereiden, begint het concert. Nu moet de duizelingwekkende hoeveelheid nootjes er uit komen.
Dirigent Schønwandt vuurt ons aan en swingt het ritme. Ik heb weinig gelegenheid voor een totaalbeeld, ik moet tellen, nootjes lezen, bijhouden waar mijn buurvrouw is, waar de aanvoerder is (zo te zien), waar de dirigent is. Zou het publiek genieten? In de pauze hoor ik enthousiaste reacties. Het is ook bijzonder dat de componiste Chin bij het concert is. Tijdens het
Catcerto hoor ik een vertederd lachen uit de zaal komen. Het laatste stuk, van HK Gruber, is dit keer mijn lieveling. Allerlei mooie Duitse woorden als
Sehnsucht en
schwärmen wellen bij mij op. Ik voel grote vrijheid tijdens het toch precies spelen van de swingende nootjes, het drumstel maakt van het orkest opeens een bigband. Leuk orkest, de Radio Kamer Filharmonie...
> RKF-blog 2-4:
"Dat zo'n klein vrouwtje zo'n berg met noten kan produceren!"
> RKF-blog 2-3:
"Kat Nora; eat your heart out!"
> RKF-blog 2-2:
"Schønwandt geeft een teken als de tubaïst blauw aanloopt"
> RKF-blog 2-1:
"We vliegen nog regelmatig uit de bocht!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten