RKF-blog #5: "Ik zag de buien vanuit Amsterdam Zuid naar ons toekomen"

De Radio Kamer Filharmonie en het Groot Omroepkoor repeteren aan Der Freischütz, een opera van Carl Maria von Weber, de opening van het ZaterdagMatinee-seizoen op 3 september a.s.

blogger vandaag: Frits Wagenvoorde, 2e viool



SPETTERENDE SEIZOENSSTART OP DE UITMARKT

Ja, dat was het zeker! Zowel letterlijk - ik zag de buien vanuit Amsterdam Zuid over het Concertgebouw naar ons toekomen - als figuurlijk: een uitstekend concert voor een dankbaar publiek. De weersverwachtingen waren de afgelopen dagen aandachtig in de gaten gehouden, en ook de Buienradar werd tot op het laatst druk geraadpleegd. Er waren al verschillende strategieën bedacht voor het geval de weergoden echt roet in het eten zouden gooien: spelen zonder koor, het orkest meer naar achter op het podium zodat de mooie instrumenten van eerste violisten en cellisten geen waterschade zouden kunnen oplopen. Het bleek allemaal niet nodig. Er was regen, maar de wind was gunstig en de overkapping van het podium ruim. Gelukkig maar, want de bijdrage van het koor was toch wel meer dan de moeite waard.

"Met hier en daar een zak patat erbij"
Het was wel een ander uitzicht vanaf het podium op het Museumplein dan normaal in het Concertgebouw. Geen beschaafd geblader in het programmaboekje, maar onder de paraplu, met hier en daar een zak patat erbij. Heel eerlijk ook, immers, als je er genoeg van hebt, wandel je gewoon weg, niks aan de hand. Dat laatste viel overigens erg mee, we hadden een behoorlijke schare aandachtig luisterende fans. In de loop van het concert konden de regenschermen overigens weer ingeklapt worden en verscheen het zonnetje.
Onze eerste noot van dit seizoen was de van ppp naar ff aanzwellende C van de ouverture Der Freischütz van Carl Maria von Weber, als een echo van het feestelijke C-dur slotakkoord van Schuberts 9e symfonie waarmee we een paar weken geleden het vorige seizoen afsloten in het Concertgebouw onder leiding van Thomas Zehetmaier, op hemelsbreed 100 meter afstand van de tent waar we nu speelden.

Aanstaande zaterdag gaat de hele opera in de Zaterdagmatinee, en we zijn onder leiding van onze chef-dirigent Michael Schønwandt druk bezig dit werk tot in de finesse te repeteren. Als ik dan de prent zie hoe Carl Maria zelf in Londen dirigeerde in 1826 vraag ik me tijdens het repeteren wel eens af of hij net zo detaillistisch te werk ging als wij nu. Ik kan het me bijna niet voorstellen: hij staat er tamelijk nonchalant bij en dirigeert gewoon met een opgerold stuk (muziek?)papier!
Er moet wel bij vermeld worden dat Weber toen al heel ziek was. Hij zou op 5 juni in Londen overlijden nadat hij er in maart met veel succes de première van Oberon nog gedirigeerd had. (mooie uitspraak van von Weber: “Muziek heeft geen vaderland”, over internationalisme gesproken!)

Na von Weber speelden we nog de twee L’Arlésienne suites van Georges Bizet. Van de vele mooie blazerssoli (waaronder een saxofoonsolo, in die tijd een nouveauté) wil ik speciaal die van onze fluitiste Jeannette noemen. Want, hoewel op de achtergrond wel wat gedreun was te horen van een belendend muziekgebeuren, speelde ze betoverend subtiel. Prachtig!

Kennelijk hadden de weergoden zich bedacht want de zon scheen toen we van het podium stapten. Een mooi begin van een nieuw seizoen.

> RKF-blog #1 > RKF-blog #2 > RKF-blog #3 > RKF-blog #4