RKF-blog #4: "Vanuit mijn positie naast het koper krijg je veel mee van de achterhoede"

De Radio Kamer Filharmonie en het Groot Omroepkoor repeteren aan Der Freischütz, een opera van Carl Maria von Weber, de opening van het ZaterdagMatinee-seizoen op 3 september a.s.

blogger vandaag: Marjolein Koning, hobo

Vandaag een afwisselende dag: Weber, Weber met koor, Bizet met koor, Bizet zonder koor, weer Weber.
Ook deze dag weer een jarig Jetje; dit keer Marije Helder. Net als voor Jeannette was het voor onze altiste jammer, dat het koor pas na de pauze zou komen, maar toch heeft het, ook zonder koor, altijd iets feestelijks als de koperblazers het “lang zal ze leven” inzetten. Vandaag begonnen de grappenmakers voor de verandering eens in Fis.

De repetitie begon met wat instructies en opties voor de Uitmarkt; alles is afhankelijk van het weer: wat te doen bij hoosbuien, gewone regen en droog weer. Naar buiten kijkend belooft het niet veel goeds. Het is zó donker, dat het lijkt of iemand het licht heeft uitgedaan; onheilspellend. Maar dat is vandaag en binnen straalt iedereen nog na van de vakantie.
Het onheilspellende weer paste wel heel goed bij een passage van Weber. Op een gegeven moment tikte Schonwandt af en vroeg, waarom we de pp lage c niet met 2 hobo’s speelden. Ik zal het u uitleggen: een lage c op hobo is als een scheepshoorn; vol en diep van toon. Daarnaast technisch lastig aanzetten. Dus had een voorganger van mij dit doorgekrast in mijn partij, zodat het door een gespeeld, iets minder prominent zou gaan klinken, dan met 2 hobo’s het geval zou zijn. Maar wat blijkt? Er is een reden, dat dit voor 2 hobo’s is geschreven. Het moet eng, onheilspellend, beangstigend klinken en met 2 hobo’s kan dat veel beter. De klankkleur verandert namelijk met twee instrumenten. De sfeer van het stuk raken, dat zal het eigenlijke thema van de hele repetitie blijken te zijn.

Na de pauze het Jägerchor met de mannen. De hoorns geven de aanzet tot de jacht en zij haken in, heerlijk. Zouden ze morgen, om in “de sfeer” te blijven, in Lederhosen, met groene vilten hoeden en buks over de schouder zingen??
Dan Bizet. De vrouwen komen op, een saxofonist en harpiste erbij en voort gaat de repetitie. Ook hier draait alles om de juiste sfeer en karakterisering van het stuk te treffen.
Zo werd aan mijn collega hoboïst gevraagd om een Catalaanse hobo te imiteren. Hij kende het instrument niet, maar ik kon hem vertellen, dat het een nog lelijker klank voortbrengt, dan een schalmei (hét scheldwoord voor een hoboïst). Waarna een collega grapte, dat het daar al behoorlijk dicht bij in de buurt kwam. Och arm Jerommeke! (Vanuit mijn positie naast het koper krijg je veel mee van de achterhoede.)

Toen de delen met saxofoon. In de tijd van Bizet was de saxofoon een heel nieuw instrument. Hij was een van de eersten, die het in een compositie gebruikte. En hij laat de volledige charme van de sax tot uiting komen. Het wordt bijzonder mooi vertolkt door onze gast, Lars Niederstrasser.
Al met al een plezierige en vrolijke dag. Laten we hopen, dat het morgen toch stralend weer zal zijn en niet koud, kil met fikse buien, zoals nu de vooruitzichten weergeven. Dan is de feestvreugde op de Uitmarkt extra groot!

> RKF-blog #1 > RKF-blog #2 > RKF-blog #3