Metropole Orkest op tournee met Tori Amos - dag 5

"Daar komt op een onverwachte manier haar enorme talent bovendrijven"

door cellist Jascha Albracht

Met de 1^e dag van oktober start de tour echt met het 1^e concert in Rotterdam. Voor het eerst sinds ik in het orkest zit rijden we met de voltallige Metropole-delegatie uit Amersfoort (altistes Mieke en Julia, harpiste Joke, saxofonist Leo en ik) in een auto naar Utrecht om daar de orkestbus te pakken. De sfeer zit er goed in. Ik hoor dat Tori dus met 2 vleugels op stap is, dat had ik dus niet helemaal begrepen toen ik haar sprak. Best een onderneming, als je met twee van die enorme instrumenten de wereld overvliegt. Wel logisch, vind Mieke: “Met een vleugel kun je niet vliegen toch?”

Als we met de orkestbus bij de artiesteningang van de Doelen arriveren zien we een grote verzameling fans staan. De fototoestellen en smartphones zijn alom vertegenwoordigd. Ze staan daar uiteraard niet omdat het orkest arriveert, nee, daar kan maar een reden voor zijn: op de foto met hun idool. Als ik even later weer naar buiten loop zie ik Tori die haar fans hartelijk begroet. Opvallend veel van hen hebben dezelfde rode kleur haar als de beroemde artieste. Ik wandel een rondje om de Doelen. Geen enkel aanplakbiljet of billboard. Tori is zo beroemd dat dat niet nodig is. Het optreden is al lang uitverkocht. Via een van de medewerkers van de Doelen begrijp ik dat een volledig gevulde zaal zelfs hier tegenwoordig niet veel meer voor komt. Met die wetenschap wordt het extra genieten vanavond. Niets is mooier dan voor een uitverkochte zaal te spelen, vind ik.

Bij de soundcheck in de Doelen zie ik een kroonluchter boven de vleugel hangen. Het is een groot exemplaar, maar het komt me toe dat hij in de enorme zaal er uit moet zien als een miniatuurlampje. Hmm. Toch maar eens terugkijken op YouTube hoe het effect is. Ik moet de volgende dag toegeven: het werkt wel! (http://www.youtube.com/watch?v=hYrqRHjD6fQ & http://www.youtube.com/watch?v=h12ZY2Cbe74 & http://www.youtube.com/watch?v=ZcMM5k6dEyU)
Ondanks dat we redelijk vlot door de soundcheck gaan, blijf ik het toch steeds weer een grote hoeveelheid muziek vinden. En dan te bedenken dat het Pools Radio Orkest, dat Tori begeleidt in Warschau, er maar 6 uurtjes voor heeft om alles in te studeren!

In de pauze tussen de soundcheck en het concert in wandel ik wat door de (mij geliefde) stad. Ik ken Rotterdam goed en zet koers richting mijn favoriete ijssalon op de Meent. Eigenlijk niet het moment, want het is grijs schemerig weer en het gaat steeds harder regenen. En dat op een maandagavond… Ik zie ietwat verveelde fans door het centrum dwalen, in afwachting van het concert. Ik eet ondanks het slechte weer toch een ijsje, al was het maar om een laatste glimpje zomergevoel te ervaren. Een groepje Engelssprekende fans komt langswaaien. “Best icecream in town” zeg ik. Maar ze vinden het te regenachtig. Ze willen naar een bar toe. Ze informeren wat ze hier verder voor leuks te doen is. Moeilijk antwoord op te geven op een druilerige maandagavond. Ik verwijs ze naar de dichtstbijzijnde interessante bezienswaardigheid waar tegelijk ook leuke cafe’s zitten: de Kubuswoningen van Piet Blom met de Oude Haven.

Als ik terugkom bij de Doelen staat er een grote rij voor de ingang. Ik heb op slag zin om te spelen. Het wordt ook een mooi concert, al hebben we een hele kleine valse start, bij het eerste nummer. Na Tori’s ovationele opkomst vinden bij de inzet van Flying Dutchman orkest en solist elkaar eventjes niet. Geeft niet, dan maar effe opnieuw aanzetten en alsnog opstijgen. Later tijdens het optreden gaat er iets mis met Tori’s microfoon. In een oogwenk improviseert ze een liedje daarover en zet een begeleiding op de piano in. Daar komt op een mooie onverwachte manier haar enorme talent bovendrijven: ze zet op de piano de toonsoort een halve toon hoger in dan het liedje dat ze ter plekke bedenkt. Maar bijna ogenblikkelijk corrigeert ze haar handen en speelt ze vloeiend een halve toon lager. Dat is echt heel knap!

Het publiek is heel enthousiast na afloop, mooi om te zien dat ook het orkest hartstochtelijk wordt toegejuicht.

> Dag 1: "Ik hoor wat gezucht en gesteun in de cellogroep"
> Dag 2: "In de pauze vraag ik aan Tori of ze dit instrument al lang heeft"
> Dag 3: "Tori doet verschrikt haar oren dicht. Veel te hoog!"