METRO-blog #2-4 - "Dit programma kan het hele jaar worden uitgezonden"

De Week van het Metropole is een jaarlijks terugkerend evenement waarbij op een aantal achtereenvolgende dagen (inter-)nationale topartiesten samen met het Metropole Orkest een unieke samenwerking aangaan en een orkestrale uitvoering verzorgen van hun beste repertoire. In de eerste twee edities vonden uitverkochte optredens plaats van onder meer Trijntje Oosterhuis, Ed Kowalczyk (USA) en Tori Amos (USA). Dit jaar treden Paul de Leeuw (6 oktober) en Alain Clark (8 oktober) op met het Metropole Orkest in de Heineken Music Hall in Amsterdam.

blogger: Marianne van den Heuvel (2e viool)

'KERST- EN VERJAARDAGSCONCERT' MET PAUL DE LEEUW

Gezellig vol was het en wat meteen voor de stemming zorgde waren de kerstmutsen en verjaardagskroontjes. Wij waren al ingelicht en om onze medewerking gevraagd wat betreft de hoofddeksels maar het publiek kreeg ze uitgereikt bij binnenkomst.
Een enkeling vroeg bij de koop van een cd bij de stand van de Vrienden van het Metropole Orkest waar de kerstmutsen voor waren maar het merendeel wist niet hoe snel ze het ding op hun hoofd moest zetten. Ze gingen per slot naar Paul de Leeuw.
Paul zelf droeg een prachtig zwart pak met lichtblauw hemd. Al snel waren de druppels zichtbaar op zijn hoofd. Toch trok hij zijn jasje niet uit omdat hij er dan zou uitzien als een tweedehands autoverkoper, naar hij zelf zei.

De rode draad was dus kerst- of verjaardagsfeest. Paul wordt binnenkort 50. De VARA heeft het geheel opgenomen en men weet nog niet wanneer het uitgezonden kan worden, dus dan maar zo. Zo kon een liedje opgedragen worden aan zijn alleen-thuis-zijnde, kalkoenetende kinderen (want pa moet werken met Kerst) en eindigen in een Lang zal ze leven.
Veel mooie liedjes passeerden de revu, afgewisseld met de leuke liedjes. Zo werd Malle Babbe gemixt met De Troubadour en werd Lenny Kuhr in de rol van Malle Babbe geduwd wat leuke situaties opleverde. Al was het maar om de hoeveelheid tekst weg te krijgen op de te weinig beschikbare noten.
Ook Bob de Rooy kwam nog even langs. Deze versie van Bob had een geperoxidesidereerde verWilderste pruik op en was het volkomen eens met de bezuinigingen. Veel te groot toch zo’n orkest? Een buschauffeur doet het toch ook in zijn eentje? De tuba werd weggewuifd als het toilet van Beatrix. M’n vriendin en collega Lucja kreeg de volle laag als 'bekende' van Bob. Ja, ze kenden elkaar nog van met haar triangel in zijn Bermudadriehoek. Het vrouwtje achter die grote eiersnijder kon ook maar beter vertrekken want dat maakte de reizen van het orkest alleen maar extra duur. Hij zong nog een leuk liedje over Tineke en haar legging tot onder de oren. Hier en daar nog wat orkestklanken bij Droomland en Bob ging weer af.

Eindigen deed hij met Going to a town van Rufus Wainwright wat de Nederlandse titel Ik ga maar naar een stad meekreeg. Een moeilijk liedje vond Paul en daarom reden om er mee af te sluiten.
Afsluiten doet Paul natuurlijk op zijn eigen manier en in de sfeer van zijn rode draad. Dus nog wat kerstliedjes met het publiek waar het Paard in de gang ook nog in voorkwam. Kortom, dit programma kan het hele jaar door worden uitgezonden!

> METRO-blog #2-3: "Wij hebben gehoord dat de fans een verrassing te wachten staat..."
> METRO-blog #2-2 - "Tante, moet u spelen met Alain Clark?"
> METRO-blog #2-1 - Repeteren met Paul de Leeuw