GOK-blog #2-4: "Zo begint een meesterwerk..."

Het Groot Omroepkoor zingt de Psalmensymfonie van Igor Stravinsky en het Requiem van Wolfgang A. Mozart met het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons. Concerten: 14 t/m 18 september, Concertgebouw, Amsterdam. > Meer informatie

blogger vandaag: Yvonne Benschop, alt

Het eerste ´officiële´ concert. Zelfs na zoveel jaar is er nog steeds die prettige spanning, de wetenschap dat er iets leuks gaat gebeuren, zoals een verjaardag of Sinterklaas. De zaal zit stampvol, het is leuk om vlak voor het concert boven in de gangen het publiek te observeren. Een kleurrijke verzameling muziekliefhebbers, die zich merkbaar verheugen op een mooie avond. Strawinsky's Psalmensymfonie zal niet in ieders CD-verzameling staan, maar het Mozart Requiem is ook voor het publiek een oude bekende, al was het maar door de film Amadeus.

We beginnen met Strawinsky, de eerste verrassende opmaat voor het orkest knalt er spatgelijk uit, meteen is de zaal vol energie. Het eerste deel is steviger aangezet dan tijdens de generale repetitie van die ochtend, dus het is zaak voor ons de krachten goed te verdelen. Het is meeestal doodstil in de zaal, alleen jammer dat er net op een paar stille momenten iemand loeihard doorheen hoest... Het prachtige Laudate aan het einde met zijn langzame dynamische opbouw wordt afgerond door een plotseling fluisterzacht "omnis spiritus laudet Dominum" , een moment om kippenvel van te krijgen.

Na de pauze Mozarts Requiem. De solisten komen op, de dames chic gekleed in stemmig zwart, de heren in rokkostuum. De eerste maten hebben op mij hetzelfde effect als het begin van Bachs Mattheuspassion: zo begint een meesterwerk. Het stuk ontvouwt zich onder de bezielende leiding van Jansons. Koor, orkest en solisten zijn in topvorm, met name de sopraan heeft een engelachtige klank die het solistenkwartet letterlijk naar grote hoogten brengt. De violen in het Lacrimosa spelen vlinderlichte tranen... In de laatste fuga begin ik wel te voelen dat we al twee concerten achter de rug hebben die dag, vooral de voetjes beginnen te protesteren...
Het publiek is laaiend enthousiast, ze voelen net als wij dat ze deel hebben uitgemaakt van een prachtige uitvoering van deze twee meesterwerken.

PS Wel jammer dat het Groot Omroepkoor niet genoemd wordt op de poster van het Concertgebouw...

GOK-blog #2-1 > GOK-blog #2-2 > GOK-blog #2-3